Data modyfikacji:

Tarp wojskowy, czyli płachta biwakowa. Jaki kupić?

O powodzeniu biwaku decyduje dobrej jakości schronienie. Ciągłe przebudzenia spowodowane silnym wiatrem lub przeciekającym do wnętrza deszczem to nic przyjemnego. Nie musisz jednak kupować namiotu, by komfortowo spędzić noc na łonie natury. Coraz popularniejszym rozwiązaniem staje się tarp, czyli płachta biwakowa. Jakie ma zalety i wady?

tarp

Tarp wojskowy

Czym jest tarp?

Popularny wśród miłośników biwakowania „na dziko” tarp to nic innego, jak kwadratowa lub prostokątna płachta biwakowa. Wykonany jest z jednego kawałka materiału, najczęściej o wymiarach 3x3 m, 4x4 m czy 3x4 m. Dla ułatwienia rozłożenia tarpa, na jego krańcach znajdują się oczka lub pętle umożliwiające zamontowanie odciągów lub przyszpilenie śledziami. Niektóre plandeki wyposażone są także we wzmocnienia pozwalające na podparcie centralnych fragmentów kijkami trekkingowymi.

Czytaj również: Jaki spiwór turystyczny?

Płachty biwakowe produkowane są z nieprzemakalnych i wytrzymałych materiałów, najczęściej z poliestru oraz polietylenu. Dzięki temu doskonale nadają się do budowy schronienia lub zadaszenia. Są jednak dużo bardziej użyteczne i można ich użyć do skonstruowania awaryjnego hamaka, plecaka czy przeciwdeszczowego okrycia. Płachty biwakowe używane w turystyce, buschcrafcie czy trekkingu wzorowane są na tarpach wojskowych, stąd bardzo często utrzymane są w kamuflujących barwach, np. oliwkowych, brązowych czy khaki.

Zalety płachty biwakowej

Zwolennicy płacht biwakowych podkreślają największą zaletę tarpa, czyli niską wagę. Lekkie tarpy ważą zaledwie kilkaset gramów i zajmują tyle, co półlitrowa butelka. Nawet namioty ultralight nie mogą im się pod tym względem równać. W przypadku długich górskich trekkingów, gdzie każdy gram ekwipunku ma znaczenia, waga może być kluczowym parametrem.

Jakie są pozostałe zalety płacht biwakowych?

  • Otwarta konstrukcja – w otwartej konfiguracji tarpa zyskasz możliwość obserwacji otoczenia.
  • Kontakt z naturą – w odróżnieniu od namiotu, obozowanie pod tarpem nie wiąże się z pełną izolacją.
  • Szybkość rozkładania – w razie nagłej ulewy możesz szybko rozłożyć zadaszenie pomiędzy drzewami, a dopiero później zająć się rozpakowaniem ekwipunku. Rozbijanie namiotu w deszczu bywa trudniejsze i istnieje ryzyko zalania sypialni.
  • Duża możliwość konfiguracji – schronienie dla jednej lub trzech osób, z podłogą lub bez, otwarte lub zamknięte. Sposobów na rozłożenie tarpa jest co najmniej kilkadziesiąt.
  • Zadaszenie hamaku – jeśli wolisz spać w hamaku niż na podłodze namiotu, płachta biwakowa jest doskonałym wyborem.
  • Możliwość zadaszenia całego obozu – w ciągu dnia możesz przekształcić turystyczną płachtę w sporej wielkości zadaszenie, pod którym ugotujesz obiad, spędzisz czas, a nawet rozpalisz ognisko. To doskonałe rozwiązanie na deszczowe chwile, które zamknęłyby cię w ciasnym namiocie.

Wady płachty biwakowej

Czy tarp ma same zalety? Niestety nie. Choć jest doskonałym rozwiązaniem na długie wyprawy piesze lub rowerowe, ma istotne wady. Jakie?
  • Słaba ochrona przed wiatrem – nawet po zamknięciu tarpa z czterech stron i pozostawieniu podłogi, nie ochroni on tak dobrze przed wiatrem, jak namiot.
  • Brak osłony przed owadami, robakami i gryzoniami – klasyczny tarp nie jest wyposażony w dodatkową sypialnię ani moskitierę, więc w schronieniu mogą pojawić się nieproszeni goście.
  • Nie jest samonośny – do poprawnego rozłożenia tarpa niezbędne jest mocne naciągnięcie odciągów. Na piaszczystych, kamienistych lub twardych glebach bywa to utrudnione.
  • Brak intymności – w większości konfiguracji rozstawienia płachta biwakowa pozostaje otwarta przynajmniej z jednej strony. Jeśli lubisz poczucie odizolowania i przytulności, którą daje namiot, możesz czuć się niekomfortowo.
  • Brak podłogi – w przypadku dużych ulew, do wnętrza schronienia może napływać woda.

Sposoby rozkładania płachty biwakowej

Najpopularniejszym sposobem rozłożenia tarpa jest dwuspadowy dach rozparty na rozciągniętej pomiędzy drzewami lince. Wystarczy przyszpilić krańce płachty do ziemi, by zyskać przestronne zadaszenie. Konfiguracji wykorzystujących drzewa jest jednak znacznie więcej, m.in. typu C (z podłogą, jedną ścianką i dachem), po przekątnej (idealne w połączeniu z hamakiem), czy w formie zamkniętej z trzech stron pałatki. Co jednak zrobić, gdy nie możesz rozłożyć schronienia w pobliżu drzew? Wykorzystaj warianty z kijem trekkingowym, grubym patykiem lub… rowerem! W ten sposób przygotujesz namiastkę namiotu i ochronisz cały ekwipunek.
Wybierając płachtę biwakową, sprawdź, ile ma punktów montażowych. Podstawowe modele mają 6 lub 9 oczek. Do podstawowych konfiguracji wystarczy, ale z czasem możesz odczuć brak dodatkowych miejsc montażu linek czy śledzi. Aby móc rozłożyć płachtę na wiele sposobów, wybierz tarp z kilkunastoma punktami montażu. Ważne też, by oczka lub szlufki były dobrej jakości. Te znane z plandek budowlanych bardzo łatwo wyrwać, co grozi rozdarciem tarpa. Najciekawsze warianty ustawień płachty biwakowej znajdziesz w poniższym filmiku. Sprawdź też drugi filmik, dzięki któremu poznasz trzy przydatne węzły, które pomogą ci szybko rozbić schronienie w każdych warunkach.

Spanie pod tarpem – co warto dokupić?

Najbardziej wytrwałym do spokojnego snu wystarczy tarp, cienka karimata i dobry śpiwór. Jak jednak podwyższyć komfort wypoczynku po dniu marszu lub jazdy na rowerze? Jednym z najlepszych dodatków do tarpa jest moskitiera, która ochroni cię przed komarami, kleszczami czy innego rodzaju robactwem. Szczególnie interesujące są modele moskitier z podłogą, zapewniające izolację od mokrej gleby.

Zawczasu warto także przygotować odciągi. Jeśli linki są kiepskiej jakości, warto je zastąpić tymi wykonanymi z paracordu. Dobrym pomysłem jest także zastąpienie ciężkich śledzi aluminiowymi lub tytanowymi szpilkami ultralight. Jest też jeszcze lżejsze rozwiązanie – rezygnacja ze szpilek i wykonanie ich na miejscu z patyków. Praktyczne śledzie wykonasz nawet niewielkim scyzorykiem Victorinox.