Sporty amerykańskie: lacrosse

W Polsce lacrosse wciąż jest niszowym sportem, który głównie kojarzy się z bieganiem po boisku ze specjalną rakietą łudząco podobnej do siatki służącej do łapania motyli. Tymczasem w Stanach Zjednoczonych i Kanadzie lacrosse uznawany jest jako jeden ze sportów narodowych, a na pozostałych kontynentach zrzesza coraz większą liczbę laxerów, czyli zawodników.

Historia lacrosse związana jest z Ameryką Północną, a konkretne z Krainą Wielkich Jezior, a także dorzeczem Missisipi i indiańskimi plemionami, które zapoczątkowały grę z wykorzystaniem kija zakończonego siatką i piłki już w XIV wieku. Ówczesne drużyny liczyły nawet od 100 do 1000 zawodników, a mecz na otwartej przestrzeni mógł trwać kilka dni. Rozgrywki miały różnoraki aspekt. Z jednej strony lacrosse traktowano jako dar od Stwórcy, z drugiej jako sposób na zachowanie dobrej kondycji, a z trzeciej jako rozwiązanie kwestii spornych. Nie brakowało też elementu rozrywki czy hazardu (zakładanie się, kto wygra). Pierwsze sportowe kształty lacrosse zaczął nabierać w XVIII wieku, kiedy to zmniejszono liczbę zawodników do 60, a boisko miało konkretne rozmiary (do 500 m długości). Natomiast za ojca współczesnego lacrosse uznaje się dr Williama George Beersa, który w 1856 roku opracował pierwsze zasady gry, a także założył klub Montreal Lacrosse Club.

Lacrosse zaistniał jako dyscyplina olimpijska w 1904 i 1908 roku, a 30 lat później gra toczyła się już nie tylko na otwartym boisku, ale także w halach sportowych. Z czasem wypracowano współcześnie znane zasady gry oraz nowe konstrukcje kijów, które z drewnianych zamieniły się na lekkie i łatwe w manewrowaniu modele z tworzyw sztucznych.

Lacrosse to pojedynek dwóch 10-osobowych drużyn, których zadaniem jest zdobywanie punktów przy użyciu specjalnej rakiety poprzez wrzucenie piłki do bramki przeciwnika. Piłkę można nosić w siatce rakiety, uderzać używając kija, rzucać, toczyć lub kopać. Zawodnicy grają w swoich strefach, tzn. obrońcy w linii obrony, napastnicy w strefie ataku, dwóch pomocników na skrzydłach). Używają kasku, rękawic, ochraniaczy na łokcie, klatkę piersiową i żebra.

Istnieją trzy odmiany lacrosse – box lacrosse (odmiana halowa), żeński lacrosse i intercrosse (bezkontaktowa odmiana dostosowana do zajęć wychowania fizycznego w szkołach).