Szlak czerwony – czerwoną barwą oznacza się najpopularniejsze, główne szlaki górskie, np. Orlą Perć, Główny Szlak Beskidzki czy Szlak Orlich Gniazd. Łączy on popularne i najbardziej atrakcyjne miejsca danego pasma górskiego lub regionu. Czerwony szlak zapewnia najczęściej najpiękniejsze widoki oraz panoramy. Od głównego szlaku oznaczonego kolorem czerwonym poprowadzone są często dodatkowe szlaki, prowadzące do miejsc, których nie dałoby się objąć główną trasą.
Szlak niebieski – kolorem niebieskim oznaczone są zazwyczaj szlaki dalekobieżne. Pod względem istotności jest to drugi szlak po czerwonym.
Szlak zielony – wbrew pozorom nie jest to szlak najłatwiejszy, a ten, który doprowadza do najbardziej charakterystycznych atrakcji regionu. Slak zielony może być więc odłamem szlaku czerwonego lub osobnym, krótkim szlakiem prowadzącym z miejscowości turystycznej do głównej atrakcji. Szlak zielony pełni też czasem rolę łącznikową lub dojściową.
Szlak żółty – żółtym kolorem oznacza się szlaki łącznikowe. Łączą one główne szlaki górskie lub stanowią przydatny skrót.
Szlak czarny – wyznacza najkrótszą drogę dojściową do danego miejsca. Z tego względu szlaki czarne mają często małą wartość turystyczną, prowadzą rzadko uczęszczanymi drogami i są używane najrzadziej.
Choć powyższy system kolorów PTTK używany jest w górach najczęściej, zdarzają się odstępstwa od takiego znakowania. Mają one na celu uniknięcie dublowania się barw i ułatwienie turystom odnalezienia właściwej drogi. Warto więc wspomagać się mapą oraz nawigacją GPS. Na wielu tabliczkach znajdziesz orientacyjny czas dojścia do atrakcji turystycznej lub szczytu – to duże ułatwienie.