Data publikacji:

Na czym polega skialpinizm? 

Skialpinizm, albo inaczej narciarstwo wysokogórskie, to widowiskowa odmiana narciarstwa, która łączy w sobie wspinaczkę górską oraz freeride’owe zjazdy narciarskie po bardzo stromych i nieprzygotowanych do tego stokach. Jest ona uprawiana zarówno przez profesjonalistów, jak i amatorów, ale na rozpoczęcie przygody ze sportem decydują się jednak przede wszystkim osoby, które bardzo dobrze radzą sobie z jazdą na deskach, a także czują się bardzo pewnie w górach i dysponują pokaźną wiedzą o lokalnej geografii oraz ryzyku wystąpienia lawin. Dowiedz się, na czym dokładnie polega skialpinizm, a także jaki sprzęt używany jest przez uprawiające go osoby. 
skialpinizm

Skialpinizm – historia i podstawowe założenia

Skialpinizm jako osobna dyscyplina sportowa wyodrębnił się na początku ubiegłego stulecia. Z początku był on częścią różnego rodzaju wojskowych programów treningowych, z czasem zaczął być także uprawiany przez bardziej odważnych i doświadczonych cywilów. Pierwsze oficjalne zawody z elementami skialpinistycznymi zostały zorganizowane podczas Zimowej Olimpiady w 1924 roku. Były one częścią tzw. patrolu wojskowego, dyscypliny, która bardzo szybko została wycofana z programu kolejnych odsłon wydarzenia.
Obecnie zorganizowane narciarstwo wysokogórskie uprawiane jest przede wszystkim w Europie i w Ameryce Północnej, choć oficjalne imprezy organizowane są też na innych kontynentach. W Polsce działa wiele klubów i organizacji skupiających miłośników tego sportu, a oficjalne zawody i zjazdy są organizowane w Tatrach. Kontakt pomiędzy skialpinistami znacząco ułatwiły media społecznościowe i internet, przyczyniły się one też do popularyzacji dyscypliny, między innymi dzięki publikacji niezliczonych zdjęć i materiałów wideo. 
Założenia narciarstwa wysokogórskiego są dość proste. Najważniejszym celem jest tutaj zdobycie szczytu lub dotarcie do upatrzonej partii gór, głównie grani i przełęczy, korzystając w tym celu ze standardowych metod i sprzętu wspinaczkowego. Narty w tym czasie znajdują się zazwyczaj na nogach, choć nie ma takiego obowiązku. Z powodu trudnego ukształtowania terenu często mogą być zdejmowane i noszone na plecach. 
Po osiągnięciu celu skialpinista przechodzi do bardziej emocjonującego etapu swojej przygody i rozpoczyna zjazd narciarski, poruszając się poza utartymi szlakami lub trasami, często szusując po głębokim śniegu lub lodzie. Ogromnym wyzwaniem są tutaj również znaczące nierówności terenu i niespodziewane przeszkody. Bardzo często zjazd trzeba przerwać, a narciarz musi skorzystać z narzędzi wspinaczkowych, aby kontynuować podróż w dół.
Profesjonalne zawody skialpinistyczne polegają zazwyczaj na wyścigu uczestników najpierw na ustalony uprzednio punkt góry, a następnie szybkim i dowolnym zjeździe w dół do mety. Największe imprezy mogą trwać nawet kilka dni. Hobbystyczne narciarstwo wysokogórskie uprawia się zazwyczaj w pojedynkę lub w małych grupach. Wyprawy mogą tutaj trwać również wiele dni. 

Skialpinizm – jak zacząć?

Skialpinizm nie bez powodu jest określany też mianem narciarstwa ekstremalnego, co niesie ze sobą znaczące konotacje. Dyscyplinę tę mogą względnie bezpiecznie uprawiać wyłącznie najbardziej doświadczeni narciarze, potrafiący w ułamku sekundy podejmować decyzje o wyborze kierunku jazdy w najtrudniejszym terenie. Krytyczna jest tutaj umiejętność panowania nad zjazdem na najbardziej stromych stokach.
To jednak nie wszystko – nawet najwięksi weterani dwóch desek mogą mieć problemy, jeżeli nie opanują oni też w bardzo dobrym stopniu umiejętności wspinaczkowej. Muszą bez problemu posługiwać się sprzętem alpinistycznym z zachowaniem najważniejszych zasad bezpieczeństwa. 
Niezwykle istotna jest też ogólna wiedza na temat gór, pozwalająca wybierać optymalną trasę, określać zagrożenie lawinowe, jakość i grubość pokrywy śnieżnej, a także prawdopodobieństwo zmiany warunków atmosferycznych. Wyprawa wymaga też wcześniejszego przygotowania, określenia potencjalnych tras zjazdowych oraz wspinaczkowych.
Jak więc widać, skialpinizm nie jest propozycją dla nawet średnio zaawansowanych narciarzy. Osoby te mogą jednak doznać namiastki sportu, wybierając tzw. skitouring (skitur), którego założeniem jest mniej ekstremalne i niebezpieczne podróżowanie po górach z nartami, oddalając się od wyznaczonych tras zjazdowych i najprostszych szlaków wspinaczkowych.

Jaki sprzęt do skialpinizmu?

Osprzęt skialpinisty z pewnością nie należy do najmniejszego, musi być on bowiem przygotowany na każdą okazję i niespodziewane zmiany pogody. Przegląd wyposażenia zaczynamy od odpowiedniej wielowarstwowej odzieży górskiej, wykonanej z najwyższej jakości materiału o właściwościach termoaktywnych i nieprzemakalnych. Na wyposażeniu znaleźć powinny się też solidne rękawice, czapki itd. Dla zachowania bezpieczeństwa niezbędny jest też kask narciarki, do którego przymocowujemy latarkę czołową. Obowiązkowo potrzebne są też wysokiej jakości gogle.
Jeżeli chodzi o sprzęt wspinaczkowy, wśród niego powinny się znaleźć czekany, raki zakładane na buty, lina wspinaczkowa z akcesoriami takimi jak uprząż, karabinki, bloczek, zaciski itd. Ponieważ skialpinista porusza się po wysokich partiach gór, koniecznie powinien mieć też plecak lawinowy z osprzętem, zwiększający szanse przetrwania w sytuacjach awaryjnych.
Narciarstwo wysokogórskie uprawia się na nartach przystosowanych do terenu, w jakim poruszać będzie się narciarz. Przeważnie będą one dość krótkie i wąskie, co pozwala na manewrowanie po nieubitym śniegu i trudnym terenie. Na narty zakłada się tzw. foki, które zapobiegają ich ześlizgiwaniu się na stromych stokach. Jeżeli chodzi o kijki, poleca się korzystanie z modeli trekkingowych. Niektórzy skialpiniści zamiast nart decydują się na zjazdy na snowboardzie. 
Zdjęcie: Envato Elements