Data modyfikacji: Środa, 16.03.2022

Sumik karłowaty. Występowanie i łowienie

Sumik karłowaty to powszechnie występujący gatunek ryby słodkowodnej. Jest obiektem zainteresowania wędkarzy z powodu walorów smakowych, niechęci do inwazyjnych gatunków i bojowego „charakteru” ryby.

Czym jest sumik karłowaty – skąd przybył, jak należy scharakteryzować ten gatunek?

Sumik karłowaty występował naturalnie w regionie Ameryki Północnej. Jednak w XIX wieku zaczęło się introdukowanie go także na innych kontynentach – również w Europie. Ciekawostką może być fakt, iż pierwsze okazy sumika karłowatego na Starym Kontynencie pojawiły się właśnie na (aktualnie) ziemiach polskich. Obecnie ryba ta występuje w wielu krajach Europy Wschodniej i Środkowej, w Ameryce Południowej, w Nowej Zelandii, a także na Bliskim Wschodzie. Jest więc to uniwersalny gatunek, którego zdolności adaptacyjne są na bardzo wysokim poziomie. Sumik karłowaty z tego powodu traktowany jest jako intruz – szczególnie że jego obecność wpływa na zubożenie występowania innych zwierząt w danym zbiorniku wodnym. Jest wszystkożerny i żywi się m.in. ikrą (wbrew obiegowej opinii nie jest on w tej aktywności wyjątkowy – wiele gatunków ryb żywi się jajami obcych gatunków i pobratymców), mniejszymi gatunkami ryb, owadami, pijawkami i algami. Sumiki karłowate żerują zarówno nocą, jak i za dnia, jednak po zmroku ich aktywność często jest wyższa.

Sumik karłowaty – występowanie w Polsce

Występowanie sumika karłowatego jest bardzo nieregularne. Gatunek ten może zostać spotkany zarówno na Pojezierzu Mazurskim, Pojezierzu Pomorskim, w Pradolinie Wieprza, w akwenach na Wyżynie Sandomierskiej, Wyżynie Katowickiej, Dolinie Nysy Kłodzkiej i wielu innych regionach. Najczęściej możemy spotkać go w wodach wolno płynących lub w płytkich wodach stojących. Ze względu na jego zdolność do adaptacji i możliwość dostosowania się do występowania wysokiego poziomu zanieczyszczeń w wodzie, a także ciekawy wygląd, nierzadko umieszczany jest w sadzawkach, akwariach publicznych i innych zbiornikach wodnych. Tak jak to było wspomniane wcześniej – w jego występowaniu brak regularności, większość wędkarzy nie stara się jednak specjalnie szukać łowisk, w którym ryba ta występuje w dużej populacji. A wręcz odwrotnie.

Sumik karłowaty – rozmiary, przepisy związane z łowieniem go i walory smakowe

Sumik karłowaty najczęściej osiąga wielkość rzędu około 20 - 25 centymetrów. Maksymalna wielkość, jaką osiąga ta ryba w Polsce, to 30 centymetrów. W swoim naturalnym środowisku sumiki karłowate osiągają nawet powyżej pół metra. Ryba ta podatna jest na silne karłowacenie, dlatego nie jest ona traktowana jako gatunek o znaczeniu gospodarczym. Choć w przypadku rekreacyjnego wędkarstwa, taki okaz często jest mile widziany – choć zdobycz ta nie jest świadectwem wysokich umiejętności wędkarza, a przez jego powszechność spotykamy go bardzo często, wielu wędkarzy podkreśla bardzo dobre walory smakowe przygotowanego z sumika posiłku. Sumik karłowaty posiada dosyć mało ości – to dodatkowy walor, na który warto zwrócić uwagę. Ważne jest także to, żeby po złowieniu sumika karłowatego nie wyrzucać go do wody. PZW odniosło się do jego nadmiernej obecności na terenach naszego kraju w taki sposób, że zakazało wypuszczania go do jakichkolwiek wód, łącznie z łowiskiem, w którym został złowiony. Przeniesienie sumika karłowatego do innego akwenu jest działaniem skrajnie nieodpowiedzialnym i przyczyniającym się do ubożenia fauny.

Sumik karłowaty a sum – pomyłka, która może skończyć się źle dla wędkarza

Sumiki karłowate bywają mylone z sumami o niewielkich wymiarach. Warto wspomnieć w tym miejscu, iż wymiar ochronny dla suma to 70 centymetrów. Połów niewymiarowego suma wiązać się może z nałożeniem na wędkarza kary finansowej. Jeśli złowimy rybę i nie rozpoznamy, czy jest to sumik karłowaty, czy młody sum, możemy mieć nie lada problem – pierwszego nie należy wrzucić z powrotem do wody, drugiego wręcz odwrotnie – trzeba szybko uwolnić. Rozpoznanie sumik karłowaty a sum nie jest jednak trudne. Pierwszy gatunek posiada osiem wąsów – dwie pary na dole, jedną parę długich wąsów tuż nad szczęką i jeszcze dwa wąsy powyżej szczęki. Sum natomiast ma dwa wąsy długie nad górną szczęką, a od dołu cztery. Doświadczeni wędkarze będą w stanie odróżnić te ryby również na podstawie innych parametrów – kształtu płetw, ubarwienia czy chociażby proporcji głowy do reszty ciała ryby. Jednak zdecydowanie niezawodnym sposobem jest policzenie liczby wąsów.

Sumik karłowaty – na co łowić?

Sumik karłowaty jest bardzo łatwy do złowienia. Wynika to z faktu, iż ciągle poszukuje on pożywienia i łapie się nawet na mniej oczywiste przynęty. Na polskich forach związanych z wędkarstwem pojawiał się wątek łapania go nawet na kukurydzę, jednak warto podchodzić do takich rewelacji z dystansem. Choć sumik jest wszystkożerny, jest on przede wszystkim drapieżnikiem. Zdecydowanie zainteresuje się on niewielką rybą, robakiem, szczególnie warto próbować z rosówkami, a także pijawką – to w końcu jego „domyślne” pożywienie na co dzień. Sumika karłowatego można łowić także na żywca – choć nie jest to domyślnie rekomendowana metoda.

Sumik karłowaty – czy łowienie go jest trudne?

Łowienie sumika karłowatego potrafi dostarczyć emocji. Ryba posiada bardzo „bojowy” charakter i potrafi „powalczyć” z nami przed złowieniem. Połów sumika pozwala na ćwiczenie umiejętności wędkarskich, które mogą przydać się podczas łowienia ambitniejszych ryb. Jeśli chodzi zaś o wybór wędki, która pozwoli nam na złapanie sumika, nie ma tu zbyt dużej filozofii. Sprawdzi się zwykła wędka spławikowa, najlepiej dosyć długa, by możliwe było poławianie w miejscu, gdzie jest sporo mułu rzecznego. Połów sumika karłowatego za pomocą metody gruntowej również jest jak najbardziej możliwy.