Początkowo kujawiak tańczony był w pewnym cyklu i nie występował samodzielnie. Był on tańcem zmysłowym, dostojnym i lirycznym, a rozpoczynał się chodzonym korowodem. Następnie, zgodnie z muzyką, korowód ten przechodził we właściwy kujawiak, tańczony w parze zwróconej do siebie i ruchu wirowym. Wraz z muzyką przechodził stopniowo w żywego oberka o znacznie szybszym tempie, pełnym przytupów, akcentów i charakterystycznego rubata. Kujawiak tańczony był nie tylko w regionie Kujaw. W wielu innych zakątkach kraju również był tańcem cieszącym się powodzeniem, choć tańczono go do nieco innych utworów z zastosowaniem regionalnych i odmiennych zwrotów melodycznych i ozdobników.