Data publikacji:

Jak grać w tysiąca?

Karciana gra w tysiąca jest znana w naszym kraju od pokoleń, a żeby dotrzeć do jej początków, musielibyśmy cofnąć się aż o kilkaset lat. W tysiąca bawią się osoby w dowolnym wieku, jego zasady są dość zrozumiałe i względnie szybkie do opanowania, a rozgrywka pozostaje cały czas dynamiczna i interesująca. Co najważniejsze, o popularności gry zdecydowało także to, że w partii uczestniczyć może kilka osób jednocześnie, uczyniło to z niej ulubioną rozrywkę osób w podróży lub chcących odpocząć od ekranu smartfona lub komputera i przebywających z dala od cywilizacji, np. na biwaku w górach.
jak grać w tysiąca

Sprawdź również: Jak grać w domino?

Czego potrzebujemy do gry w tysiąca?

W tysiąca gramy standardową małą talią (24 sztuki), obejmującą karty od dziewiątki do asa. Talia pozostaje ta sama bez względu na liczbę uczestników zabawy, warto jednak zaznaczyć, że zasady dopuszczają tutaj minimalnie dwie, a maksymalnie cztery osoby. W rozgrywce może pomóc też kartka i jakieś narzędzie do pisania, pomagające w podliczaniu wyników partii, a także notatka z wartościami punktowymi kart oraz ich kombinacjami (o czym dalej), która okazuje się niezbędna, zwłaszcza na początku.

Jak grać w tysiąca – zasady

Zadaniem każdego gracza w tysiąca jest skompletowanie kart, których wartość osiągnie poziom tysiąca punktów. W pierwszej kolejności powinniśmy więc zapoznać się z obowiązującą punktacją.
Podstawowa punktacja kart:
  • dziewiątka – 0 punktów
  • walet –2 punkty
  • dama – 3 punkty
  • król – 4 punkty
  • dziesiątka – 10 punktów
  • as – 11 punktów
  • To jednak nie wszystko, w zabawie musimy też wziąć pod uwagę tzw. meldunki. Są to pary kart tego samego koloru (zawsze król i dama), które gwarantują zdobycie większej ilości punktów. Zebranie odpowiednio dużej liczby meldunków decyduje w dużej mierze o zwycięstwie w partii.
  • Meldunek kier – 100 punktów
  • Meldunek karo – 80 punktów
  • Meldunek trefl – 60 punktów
  • Meldunek pik – 40 punktów
  • Przejdźmy jednak teraz do struktury i przebiegu zabawy. Partię tysiąca można podzielić na następujące po sobie fazy, które opisaliśmy poniżej.
    I. Rozdanie kart
    Karty zostają rozdane wszystkim uczestnikom rozgrywki. Rozdającym jest jeden z uczestników zabawy. W wariancie dwuosobowym rozdaje się po dziesięć kart, pozostałe cztery dzieli się na dwa części i odkłada na bok (są to tzw. musiki). W wariancie trzyosobowym każdy otrzymuje siedem kart, a trzy ostatnie karty trafiają do jednego musika. W grze czteroosobowej jeden z graczy nie bierze udziału w rozdaniu i czeka na swoją kolej w następnej partii.
    II. Gracze rozpoczynają licytację
    Gracze przeglądają swoją rękę i podliczają liczbę punktów, jaką są w stanie z nią zdobyć, biorąc także pod uwagę ewentualne posiadane meldunki. Sumę możliwych do zdobycia punktów oblicza się poprzez odjęcie od liczby 120 wartości ręki oraz dodania do nie potencjalnych meldunków. Teraz każdy z graczy, po kolei, począwszy od lewej strony rozdającego, deklaruje, ile punktów zdobędzie w danym rozdaniu.
    Licytacja zawsze zaczyna się od liczby sto, którą każdy kolejny gracz podbija o wyższe stawki w odstępie dziesięciu punktów. Każdy gracz ma także w każdym momencie spasować. Jeżeli podana liczba przekracza sumę 200 punktów, przeciwnicy mogą domagać się przedstawienia tego, czy w jego ręce znajduje się król i dama kier (meldunek kier). Osoba, która jest zwycięzcą licytacji, otrzymuje tytuł rozgrywającego i otrzymuje karty w musiku.
    III. Dobieranie musika
    Zwycięzca licytacji odsłania karty w musiku (trzy lub dwie w zależności od wariantu gry) i dodaje je do swojej ręki. Następnie zmuszony jest oddać lub odrzucić przynajmniej dwie posiadane karty w taki sposób, aby każdy siedzący przy stole miał osiem kart (wariant dla trzech osób) lub dziesięć kart na ręku (wariant na dwie osoby).
    IV. Właściwa rozgrywka
    Teraz możemy rozpocząć właściwą rozgrywkę, która zdecyduje o zwycięzcy partii. Zaczynamy ją od ustalenia poziomu, a więc ostatecznej sumy punktów, w którą celuje rozgrywający, nie może być ona jednak niższa od wcześniej zadeklarowanej. Teraz rozgrywający może wyłożyć pierwszą kartę na stół (jest to tzw. lewa), po tym wszystkie pozostałe osoby dorzucają kolejną kartę. Musi być ona w kolorze pierwszej karty rozgrywającego i powinna przebijać ją wyższą sumą punktów. Jeżeli tego nie zrobią, przegrywają rozdanie. Ostatecznie gracz, który wyłożył najsilniejszą kartę, zdobywa wszystkie punkty gwarantowaną przez lewę i zyskuje przywilej rozpoczęcia kolejnej lewy (wygrywa tzw. bitkę).
    V. Podliczenie punktów i zakończenie partii
    To ostatni etap gry, w którym znaczenia ma wylicytowana przez rozgrywającego suma. Jeżeli na skutek zwycięstwa w bitkach liczba zdobytych punktów przekracza tą z deklaracji, może on ze sobą połączyć obie kwoty, w przeciwnym wypadku jest zmuszony od osiągniętego wyniku odjąć sumę z licytacji. Po podliczeniu osiągnięć wszystkich graczy zwycięzcą zostaje osoba, która zdobyła co najmniej tysiąc punktów.
    Kluczem do wygranej jest więc prawidłowe oszacowanie wyniku, jaki możemy osiągnąć z wylosowaną ręką, a także sprytne licytowanie i zachowanie zimnej krwi. Deklaracja zbyt wysokich sum podczas licytacji skończy się bowiem sromotną porażką. Nauka gry zajmuje trochę czasu, dotyczy to zwłaszcza obowiązku zapamiętania wartości poszczególnych kart, ale pod tym względem zabawa jest znacznie prostsza od gier, takich jak brydż czy poker.
    Zdjęcie: Envato Elements