Data publikacji:

Walc angielski – kroki. Jak tańczyć walc angielski? Podstawowe kroki

Walc angielski to taniec zaliczany do standardowych tańców towarzyskich. Jest on niezwykle piękny i romantyczny, a na dodatek łatwy w wykonaniu. Dlatego wiele par wybiera właśnie walc angielski na swój pierwszy taniec. Zalicza się on do tańców wolnych, a ruchy, jakie się w nim wykonuje, są płynne i lekkie. Jak tańczyć walc angielski? Sprawdź, jakie są podstawowe kroki tego tańca.
walc angielski

Historia walca angielskiego

Walc angielski pochodzi z Anglii i pierwszy raz został wykonany w 1910 roku. Poprzez duże podobieństwo do walca wiedeńskiego jest uznawany jako jego odmiana. Dokładną technikę walca angielskiego, czyli metrum ¾, tempo 30–31 taktów na minutę, ustalono w 1921 roku. Opracowywano ją, patrząc na tancerzy i skupiając się na ich płynnych, naturalnych ruchach, które później powiązano z tym stylem tańca. Od tego czasu walc angielski rozprzestrzeniał się po całym świecie, aż ostatecznie stał się klasycznym tańcem turniejowym, który jest tańczony jako pierwszy z tańców standardowych.

Walc angielski – charakterystyka

Walc angielski jest zaliczany do tańców ruchowo-przestrzennych. Oznacza to, że tancerze poruszają się po całym parkiecie. Ruchom towarzyszy charakterystyczne podnoszenie i opadanie tułowia. Wykonuje się go w parach, tancerze są blisko siebie – stykają się delikatnie biodrami, dzięki czemu partner trzyma partnerkę w ramie i prowadzi ją w tańcu. W walcu angielskim tancerze powinni poruszać się na lekko ugiętych, luźnych kolanach, co umożliwi charakterystyczną dla tego tańca płynność i lekkość. Twarze partnerów muszą być utrzymywane w charakterystyczny sposób dla walca angielskiego, czyli skierowane w lewą stronę i lekko zadarte. Charakterystyczne są też stroje tancerzy, które są eleganckie, pasujące do tematyki choreografii i muzyki. Jako buty mężczyźni zakładają eleganckie pantofle, a kobiety specjalne pantofelki na niskim obcasie.

Walc angielski – podstawowe kroki

Kroki w walcu angielskim nie są trudne, lecz aby nadać ruchom płynność i lekkość, potrzebna jest wprawa. Przy krokach w przód, stopy stawiane są od pięty, w tył – stopa kierowana jest od palców, a wykonując krok do boku – stopa stawiana jest na całej podeszwie. Podstawowe kroki są wykonywane na bazie kwadratu, a rozliczenie rytmiczne jest na 3 (1, 2, 3).
  • Podstawowym krokiem jest krok zmienny (change) – partner wykonuje krok prawą nogą w przód, partnerka – lewą w tył. Następnie mężczyzna idzie lewą nogą w bok, a kobieta prawą, po czym dosuwają stopy – partner do lewej, a kobieta do prawej stopy. Po tym kroku ruchy partnerów się zamieniają. Mężczyzna robi krok lewą nogą w tył, idzie prawą nogą w bok, po czym dosuwa lewą nogę tak ,aby stopy były złączone. Partnerka wykonuje kroki analogicznie, odwrotnie niż partner, aby wszystko łączyło się w całość.
  • Obroty (natural turn) – można wykonywać je oczywiście w prawo, jak i w lewo. Obrót w prawo partner rozpoczyna idąc prawą nogą w przód, a partnerka lewą nogą w tył. Następnie on, wraz ze skrętem do boku, wykonuje ruch lewej nogi w przód. Partnerka w tym samym czasie stawia prawą nogę do tyłu i również wykonuje skręt razem z partnerem. Po tym dosuwają stopy do siebie. Aby dokonać pełny obrót i wrócić do pozycji wyjściowej, partner musi iść lewą nogą w tył, partnerka – prawą nogą w przód. Następnie mężczyzna wykonuje krok prawą nogą w tył ze skrętem w prawą stronę, a kobieta odwrotnie do partnera – wykonuje skręt w prawo, idąc lewą nogą w przód. Potem partnerzy dosuwają nogi do siebie i w ten sposób wykonali cały obrót w prawo. W taki sam sposób wykonują obrót w lewą stronę, rozpoczynając: partner od lewej nogi w przód, a partnerka od prawej nogi w tył.
  • Wirówka (spin) – jest to krok, który polega na szybkich obrotach/wirach. Mężczyzna idzie lewą nogą w tył ze skrętem w prawo. Prawą nogą w przód ze skrętem w prawo, pomiędzy stopy partnerki. Potem lewą nogą w bok również ze skrętem w prawo. Partnerka ponownie wykonuje ruchy odwrotne niż partner. Kieruje prawą nogą w przód ze skrętem w prawo, między stopy partnera. Lewą nogą idzie w bok ze skrętem w prawo, a następnie wykonuje prawą nogą krok w przód ze skrętem w prawo, między stopy partnera.
Oprócz wymienionych figur w walcu angielskim wyróżnia się również promenadę, chase, whisk, skrzydełko, tkacz, open telemark oraz fallaway.

Walc angielski a wiedeński

Walc angielski, jak i wiedeński mają ze sobą dużo wspólnych cech. Są tańcami towarzyskimi, polegają na tańcu dwóch osób, tańczone są w trzymaniu zamkniętym oraz mają takie same metrum, czyli ¾. Podstawową różnicą jest tempo. W walcu angielskim wynosi ono 30–31 taktów na minutę, a w walcu wiedeńskim jest ono szybsze, bo aż 60 taktów na minutę. Oznacza to, że tytułowy walc angielski jest spokojniejszy i wolniejszy niż walc wiedeński.

Walc angielski jako pierwszy taniec

Ze względu na swoje spokojne tempo wiele osób to właśnie jego wybiera na swój pierwszy taniec na uroczystości weselnej. Oprócz tego wiele osób decyduje się go tańczyć ze względu na proste, nieskomplikowane kroki. Pierwszy taniec może się składać tylko z podstawowych kroków, ale też z bardziej skomplikowanych, wplecionych w choreografię pary młodej. Kluczowa w walcu angielskim jest również muzyka, która nadaje całemu tańcu odpowiedni, romantyczny nastrój, a to właśnie takiego oczekuje się od pierwszego tańca. Prawie każda wolniejsza muzyka pasuje do walca angielskiego, więc możemy bez problemu zatańczyć walca do naszej ulubionej, romantycznej piosenki, z którą mamy niesamowite wspomnienia.
Zdjęcie: Envato Elements
Autor: Dominika Mańka