Data modyfikacji:
Walc wiedeński – kroki. Jak tańczyć walc wiedeński. Podstawowe kroki
Walc wiedeński to jeden z klasycznych tańców towarzyskich o dość szybkim tempie 180 uderzeń na minutę. Jego charakterystyczną cechą są ciągłe, wirowe obroty tancerzy oraz duża płynność wykonywanych przez nich ruchów. Poznaj więcej cech, po których poznać można walc wiedeński, kroki tego tańca oraz podstawowe zasady.
Walc wiedeński – historia tańca
Walc wiedeński jest szybką odmianą tańca towarzyskiego – klasycznego walca, a swoją nazwę „wiedeński” zyskał dlatego, że po raz pierwszy pojawił się w 1815 roku podczas kongresu wiedeńskiego jako taniec salonowy. Reakcje dworu były wówczas różne – część osób była oburzona bliskim obejmowaniem się i dynamicznymi jak na ówczesne standardy ruchami tancerzy, inni obawiali się o choroby wywołane ciągłymi obrotami, jakich wymagał walc wiedeński. Kroki i szybki rytm się jednak przyjęły, a taniec szybko zagościł na dworach w Europie, czego zasługi upatruje się między innymi w kompozycjach Johanna Straussa (takich jak na przykład „Walc cesarski” czy „Nad pięknym, modrym Dunajem”).
Walc wiedeński to najstarszy standardowy taniec turniejowy, wybierany do tej pory chętnie nie tylko przez profesjonalistów, ale także przez młode pary na swój pierwszy małżeński taniec. Doceniany jest przez elegancję oraz liryczno-romantyczny charakter. Walc wiedeński kroki i tempo ma dość dynamiczne, dlatego w profesjonalnym tańcu wymaga dobrej kondycji fizycznej.
Walc wiedeński – kroki i podstawowe zasady
Kroki walca wiedeńskiego nie należą do trudnych czy szczególnie skomplikowanych. Rytm jest miarowy, mocny i zdecydowany. Tempo wynosi ponad 60 taktów, czyli 180 uderzeń na minutę. W walcu wiedeńskim kroki pozwalają przejść z obrotu w jedną stronę do obrotu w drugą, co jest bardzo charakterystyczne dla tego tańca. Pierwszym krokiem jest przesunięcie prawej nogi do przodu i następnie dostawienie do niej lewej. Po tym, lewą nogę należy wystawić do tyłu, po czym dołączyć do niej prawą.
Partnerka wykonuje odwrotne ruchy do partnera, to znaczy – gdy on robi krok w przód prawą nogą, ona robi krok w tył lewą nogą. W nauce walca wiedeńskiego stosuje się liczenie na 1, 2, 3 („raz, dwa, trzy; raz, dwa, trzy” itd.). Warto zauważyć, że kroki stawia się nie od palców, ale na piętę lub przodostopie (w choreografii określane jako „od podeszwy”).
Do charakterystycznych kroków dochodzi zmiana kierunków i obroty, które powinny być płynne i delikatne. To właśnie ta płynność zazwyczaj w nauce walca wiedeńskiego sprawia tancerzom najwięcej trudności. Kluczowe dla tańca jest sunięcie po parkiecie, czyli efekt, jaki powoduje brak podskoków czy uniesień. Obroty, których w walcu wiedeńskim jest naprawdę sporo, wymagają odpowiedniej przestrzeni, aby w pełni móc zaprezentować uroki każdego z ruchów.
Pięć podstawowych figur walca wiedeńskiego to:
- krok zmienny;
- obrót w prawo;
- obrót w lewo;
- fleckerl w prawo;
- fleckerl w lewo.
Muzyka do walca wiedeńskiego
Muzyka do walca wiedeńskiego jest równie popularna, co sam taniec, i to już od XIX wieku. Poza wspomnianym Johannem Straussem słynne walce wiedeńskie komponował także między innymi Piotr Czajkowski, na przykład „Wielki walc” czy „Walc kwiatów” ze słynnego „Dziadka do orzechów”. Muzyka ta jest bardzo romantyczna, dlatego utwory te wybiera wiele młodych par jako swój pierwszy taniec, prezentując bliskość, elegancję i pasję, które biją od tancerzy wykonujących walc wiedeński. Wśród równie popularnych tytułów można wymienić też „Walc Barbary” z serialu „Noce i dnie” skomponowany przez Waldemara Kazaneckiego czy też walc Wojciecha Kilara z „Ziemi obiecanej” oraz „Trędowatej”.
Strój do walca wiedeńskiego
Walc wiedeński należy do towarzyskich tańców standardowych klasycznych, dlatego też strój do walca wiedeńskiego powinien być elegancki. Kobieta najczęściej występuje w długiej, zwiewnej sukni, która wygląda niezwykle zjawiskowo podczas licznych obrotów, a także podkreśla lekkość i płynność ruchów, jakie para wykonuje w tańcu. Podczas podniesień oraz wirowań bardzo efektownie wyglądają również rozcięcia, choć należy pamiętać, że istotne są tu elegancja i klasa, dlatego nie powinny one sięgać zbyt wysoko. Tancerki wykonujące walc wiedeński powinny unikać też głębokich dekoltów oraz przesadnego odsłaniania ciała. Taniec ten ma pochodzenie dworskie, wykonując go, najlepiej jest przywodzić na myśl etykietę towarzyszącą salonowym damom.
Mężczyzna tańczący walc wiedeński również powinien wybrać elegancki strój, najlepiej w postaci garnituru odpowiedniego do tańca, choć dopuszczalne są też oczywiście mniej formalne kostiumy. Warto jednak pozostać przy koszuli.
W klasycznych tańcach, takich jak walc wiedeński, uwagę poza strojami przyciągają także fryzury tancerzy, które powinny był starannie ułożone i gładkie. Nie ma tu miejsca na nieład czy wymyślne upięcia.
Czym różni się walc angielski od walca wiedeńskiego?
Zarówno walc wiedeński, jak i walc angielski mają takie same metrum, czyli ¾, oraz proste, rytmiczne ruchy i liczne obroty. Istotną różnicę zauważamy jednak w tempie. Walc angielski ma tempo 30–31 taktów na minutę, podczas gdy walc wiedeński jest znacznie szybszy i przybiera około 60 taktów na minutę (180 uderzeń).
Walc wiedeński jest starszy, a odmiana angielska jest jego nowszą wersją, przez co na niektórych turniejach w Wielkiej Brytanii czy Stanach Zjednoczonych klasyczny walc wiedeński nie jest wykonywany. Tańczy się go jednak zawsze tradycyjnie w Wiedniu i to nie tylko na turniejach, ale też podczas różnych oficjalnych balów.
Zdjęcie: sportpoint74/Envato Elements
Polecamy:
Bieganie w deszczu – sprzęt, przygotowanie, bezpieczeństwo
2024-04-25
Trail running, czyli bieganie w terenie: na czym polega?
2024-04-22
Jak podróże mogą wpływać na nasze zdrowie psychiczne i emocjonalne
2024-04-19
Via ferrata. Jak się przygotować i co zabrać?
2024-04-18
Najlepsze kamery sportowe GoPro – ranking
2024-04-15
Astronomia dla początkujących. Obserwacje nieba dla amatorów astronomii
2024-04-15