Data modyfikacji: Wtorek, 14.03.2023

Zasady gry w ringo - jak grać w ringo?

Ringo to polska zabawa zręcznościowa, podczas której rzucamy niewielkimi gumowymi kółkami. Zasady gry w ringo nie są specjalnie skomplikowane i przypominają np. tenis, siatkówkę lub badminton. Przyjrzyjmy się zatem obowiązującym regulacjom oraz sprzętowi niezbędnemu do rozgrywki.

Ringo jest względnie młodą dyscypliną sportową, za której powstanie odpowiada Włodzimierz Strzyżewski (żył w latach 1931 - 2001), znany polski szermierz, dziennikarz oraz działacz sportowy. Na pomysł „gry w kółko” wpadł w 1959 roku. Początkowo nowa zabawa miała być jedynie uzupełnieniem codziennego treningu autora, ale z czasem stała się jego pasją. Strzyżewski do końca swojego życia starał się promować wymyśloną przez siebie dyscyplinę. Dzięki międzynarodowym kontaktom oraz świetnej znajomości języków obcych, sportowcowi udało się zaprezentować swój „wynalazek” całemu światu podczas specjalnych pokazów towarzyszących Igrzyskom Olimpijskim w 1968 roku. Wówczas to wykrystalizowały się również oficjalne zasady gry w ringo.

Od 1973 roku zaczęto organizować oficjalne mistrzostwa Polski w ringo. W 1989 roku powołano do życia Polskie Towarzystwo Ringo, a w 1993 roku Międzynarodową Federację Ringo, która zajęła się przygotowywanie europejskich i światowych zawodów w tej dyscyplinę. Oficjalnie organizacje zrzeszające miłośników sportu działają między innymi w Polsce, na Litwie, Białorusi, w Armenii, Czechach, Niemczech, Kenii oraz USA.

Przeczytaj również: Piłka ręczna – zasady. Jak grać w piłkę ręczną?

Kółko do gry ringo

Podstawowym akcesorium do zabawy z ringo są oczywiście tytułowe kółka (ang. ring), które wykonane są z gumy lub kauczuku. Ważą one zazwyczaj około 160 gramów, a ich średnica nie przekracza 17 centymetrów W wersji wyczynowej dyscypliny wymiary są ściśle określone przepisami, ale podczas rekreacyjnej zabawy mają one znaczenie drugorzędne. Kółka mogą być dodatkowo pokryte teksturą, która ułatwia ich chwytanie i zapobiega wyślizgiwaniu się ze spoconej dłoni.

Ringo jako zabawa rekreacyjna

Najprawdopodobniej prawie każdy z nas choć raz zetknął się z ringo, najczęściej musiało mieć to miejsce podczas zajęć wychowania fizycznego w szkole czy przedszkolu. Kółka są bardzo uniwersalnym narzędziem, bowiem można z nimi wykonywać przeróżne ćwiczenia gimnastyczne, przypadają się podczas sztafet, a także wszelkiego rodzaju zawodów zręcznościowych. Najczęściej jednak po prostu rzuca się nimi w parach lub w większych grupach osób.

Do rekreacyjnej zabawy z ringo można użyć także specjalnych zestawów zawierających drewniane lub plastikowe słupki. Zadaniem rzucających kółkiem jest ich celne zawieszenie na słupku. Ten rodzaj gry świetnie sprawdza się jako ćwiczenie koordynacji ruchowej u dzieci.

Dodatkowo w sklepach znajdziemy też komplety, których zawartość pomaga naprędce stworzyć boisko do ringo sportowego. Zawierają one siatkę oraz linie do wyznaczania granic pola gry. Podczas gry nie musimy oczywiście przestrzegać prawdziwych reguł, ponieważ celem zabawy jest zazwyczaj po prostu rozrywka i aktywność fizyczna.

Ringo jako sport wyczynowy

Mecze zgodne z zasadami ringo sportowego można rozgrywać zarówno na świeżym powietrzu, jak i w halach i salach gimnastycznych. W rozgrywce uczestniczą dwie drużyny, które składają się z dwóch lub trzech osób. W doborze stroju panuje pełna dowolność, podczas zawodów stosuje się jednak klasyczny ubiór sportowy.

Do gry w ringo potrzebne jest boisko o wymiarach identycznych jak w piłce siatkowej, czyli długie na 18 metrów i szerokie na 9 metrów, które podzielone jest na dwie równe połowy (9 na 9 metrów) za pomocą linki lub taśmy o szerokości przynajmniej 1 centymetra. Linka powinna być zawieszona na wysokości 243 cm i wyposażona w rząd wstążek zwisających z niej na całej długości. Parametry pola gry oraz wysokość taśmy są uzależnione od kategorii wiekowej (juniorzy grają np. na mniejszych boiskach).

Do rozgrywania meczu potrzebne jest pojedyncze gumowe kółko o wadze 160 - 165 gramów i średnicy 17 cm (istnieje też wariant gry z dwoma kółkami). Zadaniem obu drużyn jest wykonanie rzutu ringiem na połowę przeciwników w taki sposób, aby nie mogli go poprawnie złapać. Gra toczy się do uzyskania przez jedną z ekip 15 punktów lub, w przypadku remisu 14 – 14, do dwupunktowej przewagi. Rozgrywka definitywnie kończy się jednak, gdy jedna z drużyn zdobędzie 17 punktów. Dodatkowo przy zdobyciu przez jedną z ekip ośmiu punktów następuje zmiana stron boiska.

Ringo wprowadza się do gry poprzez serwis wykonywany zza końcowej linii boiska. Każdy gracz wykonuje serw kolejno po pięć razy. Kółko łapie się tylko jedną ręką. Ważne jest, aby chwyt odbywał się przynajmniej jednym palcem. Jeśli ringo spadnie na nadgarstek lub przedramię, punkt zdobywa przeciwnik. Ringo trzymamy tylko w tej ręce, która je złapała, nawet nieświadoma zmiana dłoni kosztuje drużynę jeden punkt.

Kółko powinno latać w pozycji poziomej. Podczas lotu nie może obracać się o 180 stopni w pionie i poziomie, ani też koziołkować. Wyjątek stanowi sytuacja, gdy ringo dotknie górnej taśmy, a następnie spadnie na boisko, wykonując przy tym przypadkowe ewolucje. Rzut ringo bez wprawienia go w obrót to automatyczna strata punktu. Ważne jest, aby w momencie rzutu co najmniej część lub cała stopa zawodnika dotykała podłoża.