Data publikacji:

Goalball - sport dla słabowidzących i niewidomych

Absolutna cisza na trybunach to warunek konieczny, aby mógł odbyć się mecz goalball. Dlaczego? Zawodnicy muszą słyszeć dźwięk dzwoneczków znajdujących się w piłce, gdyż ze względu na problemy ze wzrokiem w sytuacji na placu gry orientują się właśnie wsłuchując się w odgłosy wydawane przez okrągły przedmiot.

goalball

Historia powstania goalballa

Gra została opracowana w 1946 roku przez Niemca Seppa Reindle i Austriaka Hansa Lorenzena jako forma rehabilitacji niewidomych weteranów II wojny światowej. Od 1980 roku goalball jest oficjalną dyscypliną paraolimpijską.

Zasady gry w goalball

  • Każda z dwóch drużyn składa się z trzech zawodników na boisku oraz maksymalnie trzech rezerwowych.
  • Boisko ma wymiary 18x9 metrów i jest podzielone na strefy: bramkową, rzutu oraz środkową.
  • Piłka waży 1,25 kg, posiada obwód 76 cm i zawiera w środku dzwoneczki, które pomagają zawodnikom w jej lokalizacji.
  • Mecz składa się z dwóch połówek po 12 minut każda, z 5-minutową przerwą.
  • Celem gry jest zdobycie większej liczby goli niż przeciwnik poprzez umieszczenie piłki w bramce o długości 9 metrów i wysokości 1,3 metra.

Sprzęt i przygotowanie zawodników

Aby wyrównać szanse między zawodnikami o różnym stopniu dysfunkcji wzroku, wszyscy gracze noszą nieprzezroczyste gogle. Linie na boisku są wyklejane taśmą z umieszczonym pod spodem sznurkiem, co umożliwia zawodnikom orientację dotykową.

Znaczenie goalballa w rehabilitacji

Goalball odgrywa kluczową rolę w rehabilitacji osób z dysfunkcjami wzroku, poprawiając ich sprawność fizyczną, orientację przestrzenną oraz zdolność lokalizacji źródeł dźwięku. Regularne treningi i udział w zawodach przyczyniają się do integracji społecznej i zwiększenia pewności siebie zawodników.

Dzięki swojej unikalności i wartości rehabilitacyjnej, goalball zyskuje coraz większą popularność na całym świecie, stając się ważnym elementem sportu osób z niepełnosprawnościami.

Autor: Sylwia Stwora