Psie zaprzęgi – co warto o nich wiedzieć?

Husky w szalonym tempie ciągnący sanie, na których stoi osoba wydająca mu komendy to najczęstsze skojarzenie, jakie przychodzi nam na myśl, gdy chodzi o psie zaprzęgi. Jakie inne rasy mogą być wykorzystywane w tej dyscyplinie sportowej, którą wielu traktuje także jako formę rekreacji?

Ogólnie z udziałem psów wyróżniamy bieg w warunkach bezśnieżnych (canicross), turystykę pieszą (dog trekking) i jazdę na nartach (skijorking). Wyścigi psich zaprzęgów mogą mieć formę sprintu (do 20 km), biegu na średnim dystansie (40-100 km) albo zawodów na długim, ponad 100 km dystansie. Ilość psów w zaprzęgu, rasa oraz dystans do przejechania warunkują podział psich zaprzęgów na odpowiednie klasy i kategorie.

Do sań zaprzęgane są głównie husky syberyjskie, a także japońskie myśliwskie szpice rasy Akita, alaskańskie malamuty i psy grenlandzkie. Do sportowej formy psich zaprzęgów wykorzystywane są również eurodogi oraz greystery, będące mieszankami psów myśliwskich i chartów. Psy ustawiane są w ściśle określonej kolejności według powierzonej im roli. Lider (najbardziej doświadczony, zrównoważony i najinteligentniejszy) biegnie na czele stawki, za nim znajduje się swing, pełniący rolę jego zastępcy. Następnie biegnie team, w skład którego zwykle wchodzą najmłodsze i najmniej doświadczone psy, a na końcu ustawiany jest wheel – najsilniejszy pies z całej stawki. Zwierzęta mogą biec w jednym rzędzie, wachlarzowo, w formie zygzaka, z liderem na przedzie i pozostałymi psami w parach lub naprzemiennie.

Aby móc zostać maszerem, czyli kierującym psim zaprzęgiem, należy mieć skończone przynajmniej 12 lat (w zawodach sprinterskich) lub 16 lat, aby brać udział w biegach średnio- i długodystansowych.