Taniec na ulicy – krumping

Idąc ulicą napotykasz dwoje młodych ludzi wyglądających jakby toczyli agresywny bój podszyty tanecznym charakterem, któremu przygląda się grupa dopingująca swojego kandydata na zwycięzcę? Prawdopodobnie widziałeś krumping.

Historia krumpingu wiąże się z hip-hopem i kulturą afroamerykańską oraz biednymi dzielnicami Los Angeles. Inspiracją do stworzenia tego stylu tanecznego był clowning, czyli tzw. taniec klowna, którego pomysłodawcą był Thomas Johnson. Popularny Tommy the Clown chciał poprzez taniec z pomalowanymi twarzami pomóc dzieciom z ubogich dzielnic oderwać się od szarej rzeczywistości. Z kolei krumping stał się sposobem na wyładowanie agresji i ucieczkę od wcielenia do gangu czy wpadnięcia w narkotyki.

Aktualnie krumperzy skupiają się w grupy tzw. familie (rodziny), którym przewodzi „big homey”, inaczej mistrz uczący nie tylko nowych członków podstaw tańca, ale także wyznaczający ich jako swoich reprezentantów w zawodach, czyli „battles”.

Krumping to styl tańca, w którym brakuje ustalonej wcześniej choreografii, za to liczy się improwizacja i własna kreatywność. To jakiego charakteru nabierze występ na ulicy zależy tylko i wyłącznie od osobowości osoby go wykonującej. Aby krumping miał miejsce, niezbędne jest zdenerwowanie rywala, namówienie go na „bójkę”.

Charakterystycznymi ruchami dla krumpingu jest wypinanie do przodu klatki piersiowej (chest pop), dynamiczne ruchy rękoma (arm swings) oraz huśtanie (bobbling). Do tego dochodzi stawianie kroków na całych stopach z mocnym przytupem (stomps).