Na czym polega waterpolo?

Jeśli lubisz gry zespołowe, a w wodzie czujesz się jak ryba, możesz spróbować waterpolo. Ten sport wodny cieszy się sporym zainteresowaniem Europejczyków, zwłaszcza Węgrów, Serbów, Chorwatów, Hiszpanów i Włochów, ale w Polsce też nie brakuje klubów waterpolo.

Waterpolo, bardziej znana w Polsce jako piłka wodna, jest szkockim wynalazkiem z końca XIX wieku. Przepisy gry opracował Wiliam Wilson w 1876 roku, a do pierwszego międzynarodowego meczu między Szkocją a Anglią doszło cztery lata później. Jako dyscyplina olimpijska waterpolo zadebiutowało w 1900 roku podczas Igrzysk Olimpijskich w Paryżu, a 73 lata później rozegrano pierwsze mistrzostwa świata. Historia polskiej piłki wodnej sięga 1925 roku, kiedy to odbyły się pierwsze mistrzostwa kraju w tej grze.

Waterpolo opiera się na zmaganiach dwóch 7-osobowych drużyn (w tym bramkarz), które w basenie o głębokości przynajmniej 180 cm rywalizują na wyznaczonym boisku o wymiarach 20x30 m. Mecz trwa 4 kwarty po 8 minut, a w połowie spotkania występuje 3-minutowa przerwa. Zwycięża ekipa, która zdobędzie więcej bramek. Jeśli regulaminowy czas nie wyłoni zwycięzcy, wówczas dochodzi do dogrywki, która składa się z dwóch 3-minutowych kwart. Jeśli również dodatkowy czas gry nie przyniesie rozstrzygnięcia, drużyny wykonują serię 5 rzutów karnych z odległości 5 metrów od bramki.

Gracze waterpolo nie mogą dotykać stopami dna basenu, piłki mogą dotykać wyłącznie jedną ręką, ale bramkę można zdobywać używając pięści. Zawodnik może popełnić 2 przewinienia, za które może trafić do tzw. pola wykluczenia. Trzecie przewinienie, podobnie jak niesportowe zachowanie typu kopanie czy uderzanie rywala, eliminuje go z gry.

Do gry w waterpolo używa się piłki, której średnica musi mieć nie mniej niż 21,6 cm, ale nie więcej niż 22,6 cm.