Jazda na nartach - technika łyżwowa

Często używana w ramach techniki dowolnej, mało wspólnego ma z poruszaniem się na nartach według własnego uznania. Technika łyżwowa w biegach narciarskich wymaga wykonywania określonych ruchów, aby nie nabawić się urazów, zwłaszcza bioder. Podpowiadamy, jak nauczyć się poprawnie stosować ten styl jazdy na nartach.

Po raz pierwszy technika łyżwowa, zamiennie nazywana łyżwą lub stylem łyżwowym, została oficjalnie zastosowana podczas Mistrzostw Świata w austriackim Seefeld w 1985 roku. Jednak jej podwoje stworzyli fiński narciarz Pauli Sittonen (1974 rok), który połączył styl klasyczny z krokiem jednostronnym (jedna narta znajdowała się pod kątem, a druga jechała prosto) tworząc tzw. krok Sittonena, a potem Billy Koch z USA, który zastosował już dwukrok.

Istotą tej techniki jazdy na nartach biegowych jest ustawianie nart pod pewnym kątem do kierunku poruszania się przy równoczesnym odbijaniu się od podłoża przy pomocy wewnętrznych krawędzi desek. Do tego dokłada się symetryczną pracę rąk. Jazda łyżwą pozostawia na śniegu charakterystyczny ślad w postaci jodełki. Technika przypomina nieco jazdę na łyżwach lub rolkach.

Styl łyżwowy dzieli się na łyżwowanie, jednokrok półłyżwowy, jednokrok łyżwowy oraz dwukrok łyżwowy. Pierwszy ruch polega na jeździe bez użycia kijków z nisko opadniętym tułowiem. Stosuje się go na płaskim terenie lub podjazdach. Półłyżwa polega na tym, że jedna narta jedzie równolegle, a drugą wykonuje się odbicia pod kątem. Do tego dokłada się dynamiczną pracę rąk z kijkami.

W jednokroku nogi pracują naprzemiennie i dość szybko, a odbiciu towarzyszy oburęczna praca kijkami. Z kolei dwukrok łyżwowy to jednokrok z długimi, naprzemiennymi odbiciami kijków wykonywanymi co 2 krok. Przy technice łyżwowej należy pamiętać o odpowiednim przenoszeniu ciężaru ciała na nogę, która wykonuje ślizg.