Bidon czy bukłak – co lepsze?

Wśród aktywnych rowerzystów (takich, którzy uprawiają jazdę wyczynową lub pokonują dłuższe dystanse, a nie tylko dojeżdżających rowerem do pracy), dyskusja na temat najlepszego sposobu przewożenia ze sobą napojów przypomina odwieczną dysputę o wyższości Bożego Narodzenia nad Wielkanocą. Swoich zagorzałych zwolenników mają zarówno bidon, jak i bukłak. Przybliżymy Wam zalety i wady obu tych rozwiązań.

Nie ulega wątpliwości, że podczas długotrwałej jazdy na rowerze powinniśmy mieć przy sobie napoje, aby stale uzupełniać wodę, którą organizm traci podczas wysiłku. Najpopularniejszym pojemnikiem, w którym cykliści przewożą płyny jest bidon. To wykonana z tworzywa sztucznego lekka butelka z ustnikiem, którą przewozi się w koszyku zamontowanym do ramy roweru. W ostatnich latach bidon uzyskał bardzo poważnego konkurenta w postaci bukłaku. Oczywiście nie mówimy o worku na wodę z wyprawionej skóry, których używali nasi przodkowie, ale o specjalnym pojemniku, który nosi się na plecach w przeznaczonym do tego celu niewielkim plecaku. Płyn dostarczany jest do organizmu poprzez ustnik i rurkę połączoną ze zbiornikiem.

Podstawową zaletą bidonu jest cena. Nawet produkty najbardziej renomowanych firm mogą okazać się bardziej przystępne cenowo, niż bukłaki. Ponadto o bidon łatwiej dbać – czyści się go znacznie wygodniej, niż bukłak. Znacznie prościej jest też napełnić go np. wodą z górskiego strumienia podczas postoju. Znawcy tematu wskazują również, że prawidłowo umocowany bidon obniża środek ciężkości roweru, co może ułatwić jazdę na trudnych odcinkach trasy. Oczywiście ten sposób przewożenia płynów ma też wady. Największe bidony mają tylko 750 ml pojemności, więc zabranie ze sobą większej ilości wody oznacza konieczność zamontowania drugiego koszyka na bidon. Mogą się również brudzić w trakcie jazdy po mokrych wertepach, natomiast w mroźne dni ich zawartość będzie zamarzać. Poza tym, żeby napić się w trakcie jazdy, trzeba oderwać jedną rękę od kierownicy. Dla doświadczonego rowerzysty nie powinno być to problemem, ale dla początkujących może to być niebezpiecznie.

Bukłak (zwany również camelbakiem lub hydrobakiem) to przede wszystkim większa ilość transportowanego płynu – ich pojemność jest znacznie większa, a dzięki ustnikowi blisko twarzy z bukłaka pije się częściej, ale małymi porcjami. Zapewnia to lepsze nawodnienie organizmu. Przewożone są na plecach, więc obie ręce są zawsze na kierownicy. Zimą napój w bukłaku nie zamarza (bo ogrzewają go plecy), a ustnik jest zawsze czysty: nie ubrudzi się od błota i pyłu. Konstrukcja niektórych camelbaków nawet chroni kręgosłup w trakcie upadku. Fakt, że zbiornik przewożony jest w plecaku umożliwia umieszczenie tam dodatkowych kieszeni na drobne przedmioty. Bukłak też ma kilka wad. Może zsuwać się na głowę w trakcie gwałtownego hamowania i jest też cięższy.

Co wybrać? Odpowiedź jest prosta: i bidon, i bukłak. Pierwszy przyda się w trakcie wypraw i wyścigów na krótkim dystansie lub jazd rekreacyjnych, gdy możesz się zatrzymać i uzupełnić jego zawartość. Bukłak w plecaku to z kolei idealne rozwiązanie na dłuższe trasy, kiedy nie będzie możliwości postoju „u wodopoju”.

*Aby dowiedzieć się produkcie, kliknij w jego zdjęcie.